Czy warto grać w Kalambury? 30 haseł do zabawy z dziećmi

Byłam ostatnio na domowej imprezie urodzinowej dla dzieci we wczesnym wieku szkolnym i naszła mnie pewna refleksja. Po torcie i rozpakowaniu prezentów przez jubilata, dzieci poszły się bawić do drugiego pokoju, a dorośli zostali w salonie. Dzieci całkiem dobrze sobie radziły: dwaj chłopcy układali Lego, kilkoro dzieci grało w gry planszowe, etc. Po jakimś czasie jednak, do dziecięcego pokoju zaczęło się wkradać znudzenie, więc my, dorośli, postanowiliśmy zorganizować wspólną rozrywkę. Zaproponowaliśmy grę w kalambury… i okazało się, że tylko jedno dziecko zna tę zabawę! Byłam bardzo zdziwiona, bo w czasach mojego dzieciństwa, gry typu kalambury, okręty, inteligencja (zwana inaczej: Państwa, Miasta) to była podstawa. Zabawy te wymagały posiadania jedynie kartki i długopisu, a w przypadku kalamburów nawet to nie było potrzebne. Pomyślałam wtedy, że dzisiaj nasze dzieci są zasypywane ogromem fantastycznych zabawek i gier, ale to wszystko nagle wydało mi się zbyt materialne i skomercjalizowane. Oczywiście, nie odrzucam tego – sama mam w domu mnóstwo gier planszowych: zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych – i nie zamierzam z nich rezygnować. Jednak uważam, że dzieci powinny też znać te najprostsze, stare, sprawdzone gry, niewymagające żadnych gadżetów.

Witaj w świecie Pięknych Rzeczy. Podoba Ci się tutaj? Polub proszę nasz profil na Facebooku, aby być z nami w kontakcie 🙂

Chociaż, kiedy poszperałam w Internecie, okazało się, że gra Kalambury również istnieje w zmaterializowanej postaci! Jeśli więc wolicie mieć namacalną wersję tej gry, to zajrzyjcie tu: Kalambury. Niemniej jednak, dzisiaj biorę na widelec klasyczne, domowe Kalambury. Na pewno świetnie znacie tę zabawę, ale dla odświeżenia pamięci, przypominam ogólne zasady:

• Kalambury rysowane: uczestnik musi przedstawić hasło graficznie. Podczas rysowania nie może nic mówić. Nie może też pisać liter.
• Kalambury pokazywane: uczestnik za pomocą mimiki i mowy ciała musi przedstawić zgadywane hasło. Nie może się przy tym odzywać.
• Kalambury mówione: uczestnik przedstawia hasło za pomocą słów. Nie może jednak użyć żadnego z wyrazów, które występują w haśle.

Podczas gry z dziećmi można się umówić, że po wylosowaniu hasła, uczestnik sam wybierze, w jaki sposób chce je przedstawić.

Jak grać w kalambury?

• Drużynowo: Dzielimy się na dwie drużyny. Pierwsze drużyna wybiera jedną osobę. Wybrany uczestnik losuje hasło (lub dostaje je od drużyny przeciwnej) i przedstawia je swojej ekipie, tak aby umożliwić jak najszybsze odgadnięcie. Druga drużyna pilnuje, żeby nie było żadnych nieprawidłowości lub odmierza czas. Potem przychodzi kolej na drugi zespół. Za każde odgadnięte hasło przyznaje się punkty. Przy kolejnych rundach osoby, które pokazują hasło mogą się zmieniać.
• Pojedynczo: Jedna osoba przedstawia wylosowane lub wymyślone przez siebie hasło, a reszta uczestników zabawy zgaduje. Ten kto zgadnie wskazuje kolejną osobę, która będzie pokazywała hasło.

Zalety gry z dzieckiem

Kalambury uczą kreatywnego myślenia, przełamywania nieśmiałości. W zależności od wariantu w który gramy, pomagają ćwiczyć motorykę, mowę ciała, umiejętność wypowiadania się, a także poszerzają słownictwo (szukanie synonimów w kalamburach mówionych bywa nie lada wyzwaniem!). Jest jeszcze jedna nieoceniona zaleta: wspólne spędzanie czasu, budowanie więzi.

Jak się przygotować?

Przed przystąpieniem do gry można przygotować sobie hasła do losowania – na przykład zapisać je na karteczkach i wrzucić do woreczka. Można też skorzystać z zasobów Internetu – istnieją strony z generatorami haseł do gry. Jesli gramy z małymi dziećmi, na przykład z przedszkolakami, najlepiej jest wymyślać proste, jednowyrazowe hasła. Na bardziej ambitne zgadywanki, takie jak tytuły filmów i książek lub przysłowia, przyjdzie jeszcze czas! Poniżej znajdziecie moją propozycję 30 prostych haseł do zabawy z najmłodszymi dziećmi. (Jeśli interesują Cię hasła dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym, zapraszam na wpis: Kalambury (2). 30 haseł do zabawy ze starszymi dziećmi.)