Łuszczyca jest przewlekłą chorobą skóry, która dotyka około 2-3% populacji światowej. Charakteryzuje się występowaniem czerwonych, łuszczących się plam na różnych częściach ciała. Objawy łuszczycy mogą być różne w zależności od rodzaju choroby, jej nasilenia i lokalizacji zmian skórnych. Przyczyny łuszczycy nie są do końca znane, ale wiadomo, że mają związek z zaburzeniami układu odpornościowego, genetyką i czynnikami środowiskowymi. Jak ją leczyć i co pomaga na łuszczycę?
Przyczyny łuszczycy
Łuszczyca jest chorobą wieloczynnikową, co oznacza, że jej powstanie i przebieg zależą od wielu czynników, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Nie ma jednej, konkretnej przyczyny łuszczycy, ale wiadomo, że mają na nią wpływ czynniki:
- genetyczne – łuszczyca jest chorobą dziedziczną, co oznacza, że może być przekazywana z pokolenia na pokolenie. U pacjentów z łuszczycą stwierdza się obecność pewnych genów, które zwiększają podatność na tę chorobę. Nie oznacza to jednak, że każdy, kto ma te geny, musi zachorować na łuszczycę.
- immunologiczne – łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że jest spowodowana przez zaburzenia w układzie odpornościowym, który zamiast chronić organizm przed zagrożeniami, zaczyna atakować własne komórki i tkanki. W łuszczycy dochodzi do nadmiernej aktywności i namnażania komórek skóry, zwanych keratynocytami, które tworzą grube, łuszczące się warstwy naskórka. Jednocześnie dochodzi do nadmiernej produkcji i uwalniania substancji zapalnych, zwanych cytokinami, które powodują zaczerwienienie, obrzęk i ból skóry.
- środowiskowe – łuszczyca jest chorobą zależną od środowiska, co oznacza, że jej występowanie i przebieg mogą być wywołane przez różne czynniki zewnętrzne, które mogą wywoływać, nasilać lub łagodzić objawy łuszczycy. Należą do nich infekcje, stres, zażywane leki, alkohol i tytoń, a nawet pogoda i klimat (zimny i wilgotny wpływa na skórę niekorzystnie).
Leczenie łuszczycy
Łuszczyca jest chorobą nieuleczalną, ale możliwą do leczenia. Jej leczenie ma na celu zmniejszenie objawów, poprawę stanu skóry, zapobieganie powikłaniom i poprawę jakości życia pacjentów. Powinno być ono indywidualnie dostosowane do każdego pacjenta, w zależności od rodzaju, nasilenia, lokalizacji i rozległości zmian skórnych, wieku, płci, stanu ogólnego, chorób współistniejących, preferencji i oczekiwań pacjenta. Leczenie łuszczycy powinno być również regularne, systematyczne i długotrwałe, ponieważ ma ona tendencję do nawrotów.
Łuszczyca leczenie miejscowe – polega na stosowaniu leków bezpośrednio na zmienioną skórę. jest zwykle stosowane w łuszczycy łagodnej i umiarkowanej, oraz jako uzupełnienie leczenia ogólnego lub biologicznego. Leczenie miejscowe ma na celu złuszczanie, nawilżanie, zmiękczanie i wygładzanie naskórka, zmniejszenie stanu zapalnego, świądu i bólu skóry, hamowanie nadmiernej aktywności i namnażania komórek skóry, poprawę wyglądu i funkcji skóry. Do leków stosowanych w leczeniu miejscowym należą:
Leczenie ogólne łuszczycy – polega na przyjmowaniu leków doustnie, dożylnie lub domięśniowo. Zwykle stosowane jest w łuszczycy ciężkiej, rozległej, opornej na leczenie miejscowe, lub z powikłaniami,Ma na celu zmniejszenie stanu zapalnego, bólu skóry i stawów, hamowanie nadmiernej aktywności i namnażania komórek skóry, a finalnie poprawę wyglądu i funkcji skóry i stawów
Łuszczyca, leczenie biologiczne – polega na stosowaniu leków biologicznych (specjalnie zaprojektowanych w białek) które blokują lub neutralizują określone komórki, które są odpowiedzialne za reakcje zapalne i autoimmunologiczne. Leczenie biologiczne jest zwykle stosowane w łuszczycy ciężkiej.
Artykuł sponsorowany.
